شناسایی و رتبه¬بندی عوامل مؤثر بر کاربری اراضی مسکونی با استفاده از تکنیک¬های MADM مطالعه¬ی موردی؛ شهر یاسوج حسین منصوری فوق لیسانس مدیریت بازرگانی دانشگاه یزد

   مسکن به عنوان یکی از نیازهای اساسی انسان و یکی از معیارهای سنجش توسعه­یافتگی محسوب می­شود. از طرف دیگر روند رو به رشد شهرنشینی در کشورهای جهان سوم و بحران مسکن در شهرها باعث گسترش زاغه­ها و مناطق حاشیه­نشین شده است. بنابراین توجه به مسکن و برنامه­ریزی آن در اکثر برنامه­ریزی­های ملی، منطقه­ای و شهری بیش از پیش احساس می شود، در این راستا، این مقاله درصدد است عوامل مؤثر بر کاربری اراضی مسکونی شهر یاسوج را شناسایی و رتبه­بندی کند. در ابتدا با به­کارگیری نظرات خبرگان به وسیله­ی استفاده از تکنیک دلفی، 37 مؤلفه بر کاربری  اراضی مسکونی شناسایی و در چهار گروه دسته­بندی گردید و در نهایت؛ با استفاده از روش­های آماری و تکنیک­های MADM این عوامل مورد رتبه­بندی قرار گرفت. نتایج به­کارگیری تکنیک­های MADM نظیر AHP و TOPSIS حاکی از آن است که از بین عوامل چهارگانه­ی مؤثر بر کاربری  اراضی مسکونی بیشترین تأثیر را عامل اقتصادی  داراست. در بین عوامل اقتصادی بیشترین اهمیت در انتخاب مسکن به شغل افراد با 706/0=Ci و بعد ارزش زمین و ساختمان با 652/0  تعلق دارد. همچنین در بعد محیطی نیز تأثیر دره­ها و تپه­ها با 0/644 و در بعد فرهنگی سطح فرهنگ افرادمحله  با 618/0 و در نهایت در بعد اجتماعی نزدیکی به اقوام و تأثیر همسایگان با 741/0 بیشترین نقش را داشته­اند.